بسم الله الرحمن الرحیم
به نام خداوند بخشنده ی مهربان
به نام آنکه خرد را نمایاند راه.
سپاس او که بی همتااست و تمام صفاتش احاطه دارد به تمام جوانب هستی.
صفاتی در حد کمال در او، که او خالق است و هرجا بخواهد، مخلوقی را بر دیگری برتری دهد.
او که برگزید اسلام را دین مبین و قرار داد قرآن را معجزه ای جاوید که کس نتواند مانندش آوردن.
ومَن نُعَمِّره نُنکِسهُ فی الخَلق ِ أفلایَعقلون
ما هرکس را عمر دراز دهیم به پیری در خلقتش تغییر دهیم، آیا اندیشه نمی کنید.
آیه ی 68؛ سوره ی یس.
آنتروپی / اطلاعات / انرژی
هرچه انرژی بیش تر شود آنتروپی بیش تر می شود.
هرچه اطلاعات کمتر شود آنتروپی بیش تر می شود.
هرچه مصرف انرژی کاهش یابد میزان آنتروپی افزایش می یابد.
این آیه چه تفسیری خواهد داشت؟
تفسیر قرآن در سده ی بیست و یکم باید برای سده ی بیست و یکم باشد.
آیا کفایت می کند که برای چنین آیه ای بگوییم که واژه ی نعمره یعنی طولانی کردن عمر و ننکسه به معنای تغییر دادن است به صورتی که دگرگونی منفی یابد...؟
هرچه هر مفسری وقت صرف کند و هزینه کند و برای آیات قرآن معنی در معنی کند و واژگان را موشکافی کند و تاریخ نزول و شان نزول بگوید نمی تواند درک کند آن علم بی نهایتی که پروردگار در قرآن حکیم آورده است.
برای این آیه آورده اند که در ارتباط با آیات پیشین آن است که در مورد مسخ کردن کفار بیان شده است.
درین آیه نیز الله جل جلاله در مورد دگرگون کردن احوال در دوران پیری می گوید.
این ارتباط است با آیات دیگر.
ولی هر آیه از قرآن دری از علمی خاص است که می توان گفت به هیچ وجه تا این لحظه مورد نظر قرار نگرفته است.
دوباره می خوانیم؛
- ما هرکس را عمر دراز دهیم به پیری، در خلقتش تغییر دهیم. آیا اندیشه نمی کنید.
آیا اگر عمر به دست طبیعت باشد و دگرگونی ها براساس قوانین شناخته شده ی تاحال، هم به دست طبیعت باشد پیری امکان پذیر است؟
برعکس آنچه در ذهن عامیانه است، که به دنبال ماورایی می گردند تا دارای عمری جاویدان شوند این ماورا است که آنها را به مرگ پیش می برد، نه طبیعت.
(ماورا به منظور ناشناخته شده تا زمان حال.)
اگر عمر بدست طبیعت باشد پس از کمال به نقصان نمی گذاشت.
این را نظریه اطلاعات می گوید.
تا زمانی که انرژی مصرف شود، تا زمانی که اطلاعات افزایش یابد به هر صورتی، سیستم نیز به سوی قدرت گرفتن پیش می رود به سوی جوان و جوان تر شدن(منظور از جوانی قدرتمند بودن است.) نه سست و کانا شدن.
برعکس آنچه برخی نابخرد به نام روان شناس و ... می پندارند که آرامش در فکر نکردن است و بی خیال شدن از اندیشه کردن و مغز را به خلسه بردن ... اندیشه کردن سبب قدرت گرفتن می شود و آرامش واقعی در اندیشه کردن بسیار است. (البته به چیزهایی با ارزش با معیار قرآن.)
سخنی در شرح ِ علمی آنچه گفته شد.
افزایش انرژی یعنی افزایش آنتروپی(بی نظمی) آنتروپی افزایش می یابد تا سیستم را به تعادل برساند.
کاهش انرژی یا مصرف انرژی سبب کاهش بی نظمی می شود.
اندیشه کردن انرژی مصرف می کند. مصرف انرژی سیستم را به دور از حالت تعادل با محیط(مرگ) نگه می دارد.
فکر کردن مرگ را به تاخیر می اندازد یا به عبارتی بهتر است بگوییم انسان را سالم تر از هر نوع ِ دیگر مصرف ِ انرژی نگه می دارد.
(اگر حالت عادی زنده بودن را در نظر بگیریم چون همواره در حال مصرف انرژی است پس نباید دچار پیری شود ولی این اتفاق می افتد.
پس از سال ها با فکر کردن فراوان انسان باید جوان تر باشد به دلیل مصرف انرژی و هم افزایش اطلاعات، نه اینکه پیر شود، ولی این اتفاق می افتد.)
پس در قوانین و نظریه های علمی جایی خالی است.
نظریه یا اصلی که چنین رفتاری را توجیه کند.
